آموزش گام به گام رایگان Solidworks

آموزش Solidwork - هفته شصت ام – آشنایی با محیط اسمبلی – بخش دوم

در  هفته گذشته نحوه ورود به محیط اسمبلی Solidwork Assembly را توضیح دادیم. این هفته بخش فراخوان کردن قطعات در محیط اسمبلی توضیح داده می شود.

مانند بخش طراحی قطعه – Part بخش اسمبلی نیز از نوار ابزار اصلی دستورات برخوردار است. همانگونه که در هفته پیش توضیح داده شد وقتی وارد محیط اسمبلی می شوید، در ابتدا پنجره Insert component در سمت چپ ظاهر می شود که با استفاده از آن می توان قطعات یا زیر مجموعه های یک اسمبلی را وارد کرد. برای مثال در صورتی که می خواهید یک خودرو را مدلسازی کنید، بهتر است ابتدا مجموعه هایی مانند موتور، گیربکس، بدنه و... را که خود از قطعات دیگری ساخته شده اند، به عنوان یک اسمبلی ذخیره و در مدل نهایی، اسمبلی ذخیره شده را وارد مجموعه کنید. این فایل های کوچکتر اسمبلی را که بعدا خود بخشی از یک مجموعه بزرگتر خواهند شد، زیر مجموعه یا Sub-Assembly می نامند. البته این امکان نیز وجود دارد که همه قطعات در یک اسمبلی و بدون ایجاد زیر مجموعه ها وارد شوند اما باید توجه داشته باشید که این کار تعداد قیدهای مورد نیاز را به شدت افزایش داده و موجب افزایش حجم فایل شما نیز خواهد گشت به گونه ای که ممکن است سیستم شما از لحاظ سخت افزاری نتواند پاسخگو باشد.
 

تصویر شماره 1 : نوار ابزار اصلی محیط اسمبلی
 

در صورتی که در بخش ورودی از پنجره سمت چپ (Begin Assembly) یک بار استفاده نمودید و یا آن را بستید می توان با استفاده از دستور Insert Component در بخش Assembly  نوار ابزار اصلی، مجددا قطعات یا مجموعه ها را فراخوان نمود.

آموزش Solidwork - هفته شصت و یکم –محیط اسمبلی – حرکت و چرخش

با وارد نمودن قطعات به محیط اسمبلی، جابجا نمودن قطعات برای جانمایی تقریبی آن از اهمیت خاصی برخوردار است. برای جابجایی یا چرخش قطعه، از نوار ابزار اصلی اسمبلی، روی آیکون Move Components کلیک می کنیم. راحت تر است اگر قبل از اجرای دستور، قطعه یا قطعات مورد نظر را از درخت طراحی و یا رابط گرافیکی و از طریق کلیک روی یکی از Surface های آن انتخاب کنیم. در غیر اینصورت پس از اجرای دستور نیز امکان انتخاب قطعه از روش های گفته شده وجود دارد. در نوار ظاهر شده در سمت چپ صفحه نمایش امکانات مختلفی وجود دارد. با انتخاب هر یک از گزینه های Move یا Rotate سایر امکانات ظاهر می شود. برای مثال در حالت Move آپشن هایی از قبیل حرکت آزاد، حرکت در راستای محور های اصلی، حرکت در راستای محور های انتخابی، و حرکت به نقطه مختصاتی مشخص وجود دارد. برای حالت چرخش نیز امکانات مشابهی قابل انتخاب است. 
 

تصویر شماره 1 : آپشن های دستور Move / Rotate

در بخش های بعدی امکاناتی از قبیل حالت استاندارد، بررسی برخورد و بررسی روزنه برخورد وجود دارد.
 

آموزش Solidwork - هفته شصت و دوم - محیط اسمبلی سالیدورک - قیدگذاری - بخش اول

از مهمترین آموزش های محیط اسمبلی می توان به قیدگذاری اشاره کرد. قیدگذاری در واقع تعریف رابطه بین قطعات است که در بخش مدلسازی، تحلیل و آنالیزهای مختلف بسیار حائز اهمیت است. برای تعریف قیدها و روابط بین قطعات ابتدا در بخش Assembly در نوار ابزار اصلی، روی گزینه mate کلیک می کنیم. لازم است تا قبل از تعریف قیدها در محیط نرم افزار، در ذهن خود روابط بین قطعات را درک کنیم.

تصویر شماره 1 : انتخاب دستور mate

برای مثال در تصویر شماره 2 شفت بیرون آمده از چرخ دنده A باید داخل سوراخ وسط چرخ دنده B جاساز شود. لذا پس از اجرای دستور mate روی محیط بیرونی استوانه شفت چرخ دنده A و محیط داخلی سوراخ چرخ دنده B کلید می کنیم. معمولا خود نرم افزار بصورت هوشمند بهترین نوع انطباق بین دو قطعه را پیدا می کند. در این مورد، بهترین نوع انطباق concentric (هم مرکز) می باشد. در صورتی که خود نرم افزار گزینه مناسب را پیدا یا انتخاب نکرده بود، از پنجره سمت چپ می توان این انتخاب را انجام داد. لازم به ذکر است که ترتیب انتخاب اهمیتی ندارد.
 

تصویر شماره 2 : دستور mate – concentric قیدگذاری هم مرکزی
 

آموزش Solidwork - هفته شصت و سوم – قید گذاری در بخش اسمبلی سالید ورک – بخش دوم

در هفته گذشته یکی از مهمترین قید های بخش اسمبلی را آموختیم. قیم هم محوری یا concentric دو استوانه یا یک شفت و محور را در راستای هم قرار می دهد. مسلما این قید اسمبلی شما را Fully Defined نمی کند. ابتدا لازم است تا در خصوص مقید شدن قطعات در اسمبلی ها توضیح مختصری بدهیم. همانگونه که در هفته های ابتدایی و در بخش اسکچ گفته شد، یک اسکچ تا زمانی که به حالت Fully Defined نرسد، قابل تغییر است. در بخش اسکچ حالت کاملا مقید با رنگ مشکی مشخص می شده است. در بخش اسمبلی نیز حالتی مشابه وجود دارد و تا زمانی که اسمبلی کاملا مقید نشده باشد قابل تغییر است. البته برای بعضی تحلیل ها و بخش ها مانند Motion study لازم است که اسمبلی کاملا مقید نباشد. در بخش اسمبلی مقید شدن قطعات با علامت های کنار نام قطعات در درخت طراحی مشخص می شود. در صورتی که قطعه مقید شده باشد، هیچ علامتی در کنار آن نخواهد بود. اگر قطعه نا مقید باشد، علامت (-) در سمت چپ نام آن درج می شود. قطعات اصلی و یا پایه طراحی نیز که معمولا به عنوان اولین قطعه در محیط اسمبلی فراخان می شوند علامت (f) در سمت چپ آن درج می شود.
 

تصویر شماره 1 : وضعیت قطعات در محیط اسمبلی از نظر نوع مقید بودن

در تصویر شماره 1 قطعه Idler gear top کاملا مقید و قطعات socket head cap screw fine نامقید هستند. قطعه Idler gear bottom نیز به عنوان قطعه پایه و فیکس با علامت (f) مشخص است.
 

هفته شصت و چهارم – قیدگذاری – بخش سوم

در هفته های گذشته به مبحث قید گذاری و قید های اصلی پرداخته شد. البته تعداد قید های بخش اسمبلی بیشتر از آن است که توضیح داده شد، اما اکنون با آشنایی با اصول کلی این مبحث، یادگیری بخش های دیگر به مراتب آسان تر است. برای مثال قید های مانند توازی دو صفحه، فاصله بین دو صفحه، عمود بودن دو صفحه و یا تعریف زاویه فی ما بین، به همراه قیدهای مماس بودن دو منحنی یا یک منحنی با یک صفحه، تنها در بخش قیدهای استاندارد قابل تعریف است. علاوه بر آن قید های پیشرفته و قیود مکانیکی (مکانیزم ها) نیز در این بخش امکان تعریف دارد. در صورتی که لازم بود قیدهای تعریف شده در اسمبلی را بازبینی کنیم و یا آنها را تغییر دهیم، از دو روش معمول استفاده میکنیم. روش اول از طریق گزینه Mates روی درخت طراحی است. لازم به ذکر است در بخش اسمبلی در کنار هر قطعه و Mates (که در پایان درخت طراحی قرار می گیرد) یک علامت + وجود دارد که با کلیک روی آن، دسترسی به زیر مجموعه های آن امکان پذیر می گردد. لذا برای دسترسی به قید های مرتبط با قطعه Idler gear bottom روی علامت + کلیک می کنیم. در زیر مجموعه آن علاوه بر درخت طراحی بخش Part، گزینه Mates وجود دارد.
 

تصویر شماره 1 : درخت طراحی در محیط اسمبلی و نحوه دسترسی به قیدهای مختلف
 

در این بخش علاوه بر مشاهده قیدهای مربوط به قطعه، امکان ایجاد تغییرات، حذف و یا از کاراندازی موقت آنها وجود دارد.

هفته شصت و پنجم – آرایه های اسمبلی سالیدورک– بخش اول

همانگونه که در بخش Part قسمتی با عنوان Pattern وجود داشت، در محیط اسمبلی نیز بخش مشابهی وجود دارد. انواع آرایه های خطی، دایره ای و آینه در محیط Part توضیح داده شد. در محیط اسمبلی برای تکرار قطعات از دستور آرایه استفاده می شود. برای مثال برای جا گذاری پره های توربین نیازی به بازخوانی تمام پره ها و تعیین قید های تک تک آنها نمی باشد. بلکه در صورتی که مجموعه از هندسه منظمی برخوردار باشد، می توان قطعات مورد نظر را انتخاب نموده و با دستور آرایه آنها را تکرار کنیم. در پروژه نمونه مدلسازی چرخ و محور پس از فراخوانی قطعات مورد نظر و تعیید قیدها، از گزینه های زیر Linear component  گزینه Circular component pattern را انتخاب می نماییم. در این مرحله به مانند بخش part ابتدا محوری که قطعات نسبت به آن تقارن دارند انتخاب می شود. درست پایین آن زاویه قرار گیری قطعات و تعداد تکرار در آن محدوده زاویه ای مشخص می شود. با زدن تیک Equal Spacing زاویه قرار گیری بصورت دایره کامل (360 درجه) تعیین می شود. 
 

تصویر شماره 1 : دستور Circular component pattern در محیط اسمبلی

در ادامه قطعات مورد نظر و استثناهای مجموعه برای تکرار انتخاب می شود. در تصویر بالا پیچ و مهره های اتصال محور به رینگ برای تکرار انتخاب شده است.

هفته شصت و ششم – آرایه های اسمبلی سالید ورک – بخش دوم

در هفته گذشته در خصوص آرایه دایروی توضیح داده شد. در این هفته در خصوص آرایه خطی توضیح داده می شود. همانگونه که در تصویر زیر ملاحظه می شود برای ایجاد آرایه در محیط اسمبلی خطی می توان مانند بخش Part عمل کرد. برای این منظور دستور آرایه خطی را اجرا می کنیم. سپس از درخت طراحی یا از طریق انتخاب مستقیم اجزاء از بخش گرافیکی قطعات را مشخص می کنیم. در این بخش نیز گزینه هایی مانند دستور Linear Pattern در بخش part وجود دارد. با استفاده از این گزینه ها جهت امتداد آرایه خطی، فاصله تکرارها و استثناها مشخص می گردد.
 

تصویر شماره 1 : دستور Linear component pattern در محیط اسمبلی

هفته شصت و هفتم – آرایه های اسمبلی سالید ورکز – قرینه

یکی دیگر از آرایه های پر کاربرد در محیط اسمبلی آرایه قرینه است. این آرایه همان عملی را که در محیط Sketch و Part انجام می داده در محیط اسمبلی انجام می دهد. با این تفاوت که در محیط اسمبلی به جای انتخاب Features ، قطعات برای عمل قرینه سازی انتخاب می شوند. برای اجرای آرایه Mirror Component Pattern پس از انتخاب آن از تب آرایه ها، صفحه ای که قطعات باید نسبت به آن قرینه شوند را انتخاب می کنیم. همچنین قطعات مورد نظر نیز در این بخش قابل انتخاب است. البته همانگونه که در دستورات دیگر آرایه ها نیز ممکن بود، انتخاب قطعات یا صفحه قرینه نیز قبل از اجرای دستور امکان پذیر است. 
 

تصویر شماره 1 : دستور Mirror component pattern در محیط اسمبلی
 

البته دستور Mirror با دستورات دیگری که در بخش آرایه ها گفته شد اندکی متفاوت است. در واقع Mirror یک دستور دو مرحله ای است که تصویر شماره یک نشانگر مرحله 1 و تصویر شماره 2 نشانگر مرحله دوم آن است. در مرحله دوم این دستور عموما چهار حالت برای ایجاد تصویر قرینه پیش نهاد می شود که تنها جهت قرارگیری بعضی از قطعات در آن متفاوت است.
 

تصویر شماره 2 : قسمت دوم دستور Mirror component pattern
 

هفته شصت و هشتم – قطعات استاندارد – بخش اول

یکی از مزیت های اساسی نرم افزار سالیدورک نسبت به برخی نرم افزارهای مشابه در بخش قطعات استاندارد یا Tool box آن است. با استفاده از این بخش می توان قطعات استاندارد مختلف از جمله پیچ و مهره، یاتاقان ها، دنده ها، واشر ها، پین ها و چندین قطعه استاندارد پر کاربرد را با استاندارد ها مختلف و اندازه های متفاوت وارد محیط اسمبلی نمود. برای اضافه کردن بخش قطعات استاندارد از دو طریق می توان اقدام نمود.

روش اول: از پنجره Tools در نوار ابزار اصلی روی گزینه Add Ins (تقریبا در انتهای نوار ابزار Tools) کلیک می کنیم. مانند تصویر یک پنجره ای باز می شود. در این پنجره برای هر بخش دو گزینه قابل انتخاب و برداشتن است. مربع های سمت چپ هر گزینه یا Active Add-Ins شامل بخش هایی هستند که در حال در برنامه فعال می باشند. در صورتی که گزینه های مربوط به این بخش فعال شوند، قسمت مربوطه بصورت موقت و تا زمان خروج از برنامه، فعال خواهد ماند. چنانچه مربع های سمت راست گزینه یا Start up فعال شوند، آن بخش برای همیشه با باز شدن برنامه سالیدورک باز خواهد شد.

البته پیشنهاد می شود به جهت افزایش سرعت برنامه تا حد امکان از زدن گزینه های بخش Start up خود داری شود تا برنامه در حداقل زمان ممکن بار گذاری گردد. 
 

تصویر شماره 1 : پنجره Add-Ins

همان گونه که ملاحظه می گردد، امکانات جانبی بسیار بیشتری در بخش Add-Ins وجود دارد که در آینده به آن می پردازیم.

هفته شصت و نهم – قطعات استاندارد – بخش دوم

در هفته گذشته در خصوص نحوه بارگذاری قطعات استاندارد و سایر اد این ها (Add-Ins) توضیح داده شد. در این هفته در خصوص نحوه انتخاب و قرار دادن برخی از قطعات استاندارد توضیحاتی داده خواهد شد. پس از بارگذاری اد این قطعات استاندارد (Toolbox) در محیط سالیدورک از طریق بخش Design Library در سمت راست می توان به این بخش دسترسی پیدا کرد. همانگونه که ملاحظه می شود با زدن علامت + کنار گزینه Toolbox استاندارد های مختلفی در زیر مجموعه های آن وجود دارد. استاندارد های کشورهای مختلف و مطرح ترین سازندگان مانند SKF آلمان که در زمینه یاتاقان ها یکه تاز است. در صورتی که از استاندارد خاصی استفاده می کنید (برای مثال DIN آلمان که بیشترین کاربرد را در صنایع کشور دارد) مجددا علامت + سمت چپ آن را بزنید. شکل ظاهری و نام قطعات تعریف شده در این استاندارد مشخص خواد شد. برای مثال نیاز به یک عدد پیچ شش گوش نیم رزوه برای اتصال سه قطعه داریم. از شاخه bolts and screws روی گزینه hex bolt and screws کلیک می کنیم. در قسمت پایین سمت راست اشکال مختلف، نام و شماره استاندارد قطعه وجود دارد. کافی است از میان این شماتیک ها، استاندارد مورد نظر خود را از قسمت پایین سمت راست درگ و نزدیک به محل قرار گیری آن دراپ کنید. 
 

تصویر شماره 1 : شاخه استاندارد DIN زیر گروه پیچ ها و نوع پیچ های موجود در یک زیر گروه
 

پس از این عمل، در سمت چپ پنجره configure component باز می شود. در بخش properties اطلاعات اصلی قطعه مانند سایز پیچ، طول، طول رزوه و نحوه نمایش رزوه ها قابل مشاهده و ویرایش است. پس از تعیین ابعاد و ویژگی های مورد نظر و زدن تیک قطعه استاندارد در جایگاه پیش فرض قرار می گیرد. پس از این در صورت نیاز به این قطعه با مشخصات تعیین شده و در نقاط دیگر، امکان قرار دادن آن تنها با نزدیک کردن به محل قرار گیری وجود دارد. نرم افزار سالیدورک (سالیدورکز) بصورت هوشمند جا و قید های مناسب هر قطعه را تشخیص می دهد. اما در صورت نیاز به تغییر قیدهای می توان مانند سایر قطعات در محیط اسمبلی، از طریق قسمت Mates اقدام نمود.
 

تصویر شماره 2 : تعیین مشخصات قطعه استاندارد از طریق پنجره Configure component

هفته هفتادم – ارزیابی – بخش اول - Solidwork Evaluate

یکی از مهم ترین نیاز ها که در بخش اسمبلی پیش می آید و بخصوص در مجموعه های بزرگ با تعداد قطعات زیاد بیشتر اهمیت پیدا می کند، اندازه گیری است. این اقدام باعث می شود خطاهای احتمالی که در بخش ساخت و مونتاژ ممکن است پیش بیاید، در بخش مرحله طراحی و مدلسازی مشاهده شده و نسبت به رفع آن اقدام گردد. برای مثال قسمتی از یک دستگاه که توسط تیم شما طراحی شده، باید با چند قسمت دیگر از دستگاه که توسط گروه های دیگر طراحی شده بصورت یک مجموعه واحد مونتاژ شود. بخش شما مسئول طراحی موتور بوده است. اما این موتور یک مجموعه جدا نیست. بلکه باید توسط دسته موتورها به شاسی متصل شده و مختصات آن بگونه ای باشد که در هنگام کوپل به جعبه دنده نیز مشکلی پیش نیاید. از طرف دیگر لازم است تا اطلاعات لازم در خصوص وزن، مرکز جرم و ممان اینرسی در صفحه های مختصات را داشته باشید. برای بدست آوردن این اطلاعات کافی است تا وارد پنجره Evaluate در بخش اسمبلی شوید. گزینه های بسیار زیادی در این بخش وجود دارد. از ارزیابی های اولیه ابعادی تا بررسی تداخل و حتی آنالیزهای ابتدایی. برای بدست آوردن اطلاعات جرم، مرکز ثقل و ممان اینرسی کافیست روی Mass properties کلیک شود. تمام اطلاعات مورد نیاز در یک پنجره نمایش داده خواهد شد. در این پنجره همچنین امکان انتخاب واحد ها نیز وجود دارد.
 

تصویر شماره 1 : مشخصات جرم،حجم و ممان یک مجموعه از پنجره Mass Properties

برای بدست آوردن مشخصات ابعادی، فاصله و یا  زاویه دو سطح، ضلع، نقطه، دایره و ... از بخش Measure استفاده میشود. روی آیکون آن کلیک کنید. پنجره کوچکی باز می شود. در این حالت نشانگر موس بصورت یک متر تغییر پیدا می کند. چنانچه فاصله بین دو استوانه یا سوراخ را بخواهیم با کلیک کردن بر روی سطح دو استوانه این اندازه مشخص می شود. همچنین در این بخش آپشنی برای انتخاب وضعیت اندازی گیری وجود دارد. فاصله مرکز تا مرکز، حداقل فاصله، حداکثر فاصله و ... قابل تعیین است.

تصویر شماره 2 : اندازه گیری فاصله و آپشن های قابل انتخاب در آن
 

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و یکم – ارزیابی – بخش دوم - Solidwork Evaluate

پیش تر اشاره شد که نرم افزار سالیدورک که یک نرم افزار نسل پنجم طراحی به کمک کامپیوتر است، بسیار فراتر از یک نرم افزار طراحی قطعات و مجموعه ها عمل می کند. برای مثال در این نرم افزار امکاناتی برای شبیه سازی هرچه بهتر قطعات و مجموعه ها با دنیای واقعی و تدقیق نتایج نهایی وجود دارد. برای مثال در ساخت یک مجموعه، معمولا پیش نخواهد آمد که سطح دو قطعه جامد درون یکدیگر فرو رود و تداخل داشته باشند. نرم افزار سالیدورک این امکان را به شما می دهد که پس از اسمبل یک مجموعه، تداخل قطعات را چک کنید. این آپشن از طریق گزینهInterference Detection در بخش Evaluate در دسترس می باشد. با زدن این گزینه و باز شدن پنجره در ابتدا کل اسمبلی بصورت پیش فرض انتخاب می گردد. در صورت تمایل امکان انتخاب دو یا چند قطعه وجود دارد. با زدن گزینه Calculate تداخل قطعات محاسبه و در بخش Results نمایش داده می شود. 
 

تصویر شماره 1 : محاسبه تداخل قطعات در بخش Interference Detection

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و دوم – ارزیابی – بخش سوم - Solidwork Evaluate

در هفته گدشته در خصوص یکی از بخش های بسیار مهم در ارزیابی طرح مطالبی بیان شد. اشاره شد که پس از تکمیل اسمبلی مورد نظر، امکان محاسبه و مشاهده قطعاتی که با هم تداخل دارند با استفاده از InterferenceDetection وجود دارد. در صورتی که قطعات با هم تداخل داشته باشند، در هنگام مش بندی و تحلیل های استاتیکی مشکل بوجود خواهد آمد. در بخش Evaluate قسمت دیگری برای ارزیابی طراحی و پیش بینی نتایج حاصل در دنیای واقعی وجود دارد. برای مثال فرض کنید یک پیچ قرار است دو قطعه را به هم متصل نماید. بدون شک در زمان ساخت لازم است تا بین بدنه پیچ و سوراخ قطعات، لقی (Clearance) وجود داشته باشد تا قطعات بدون مشکل بتوانند از درون هم عبور کنند. برای این منظور بخش جداگانه ای با نام Clearance Verification وجود دارد. برای بررسی لقی، پس از اجرای دستور از طریق کلیک روی آیکون آن، قطعات مورد نظر را انتخاب می کنیم. سپس مقدار حداقل لقی را مشخص و در نهایت روی گزینه Calculate کلیک می کنیم.
 

تصویر شماره 1 : اجرای دستور Clearance Verification

چنانچه مابین تمامی قطعات انتخاب شده لقی مورد نظر وجود داشته باشد، در بخش Results هیچ قطعه ای نمایش داده نمی شود. اما اگر بین قطعات مختلف این لقی رعایت نشده باشد، خطا ها بصورت جفت جفت قطعات در این بخش قابل بررسی است.
 

تصویر شماره 2 : بررسی لقی بین قطعات بصورت جفت جفت در قسمت Results

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و سوم – ارزیابی  – بخش چهارم - Solidworks Evaluate

آخرین دستوری که در بخش ارزیابی سالیدورک – اسمبلی آموزش داده می شود دستور Hole Alignment یا هم مرکزی سوراخ هاست. در زمانی که تعدادی قطعه باید با استفاده از اتصالاتی مانند پرچ یا پیچ روی هم مونتاژ شوند، لازم است تا از هم راستا بودن تمامی سوراخ ها با دقت مورد نظر اطمینان حاصل شود. برای این منظور دستور Hole Alignment را اجرا میکنیم. در صورتی که هیچ قطعه ای انتخاب نشده باشد، کل اسمبلی بصورت پیش فرض در قسمت Selected Components نمایش داده می شود. در صورت تمایل به بررسی چند قطعه خاص، می توان با انتخاب آنها در این قسمت کار را ادامه داد. سپس میزان تلرانس قابل قبول هم محوری در Hole center deviationتعیین شده و با کلیک کردن بر روی Calculate، نتیجه در قسمت Results نمایش داده می شود. چنانچه تلرانس هم محوری تمامی سوراخ های قطعات انتخاب شده در محدوده مورد نظر باشد، No Misaligned Holes به نمایش در می آید.

تصویر شماره 1 : اجرای دستور  
Hole Alignment
 

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و چهارم - نمای انفجاری-اسمبلی سالیدورک - Solidworks Assembly

نمای انفجاری یا Exploded view یکی از بخش های مهم برای درک بهتر از قطعات تشکیل دهنده یک مجموعه است. بویژه در اسمبلی های بزرگ، مانند یک موتور احتراق داخلی یا یک خودرو، این نما در واقع ضروری می باشد. کاربرد دیگر نمای انفجاری بررسی چگونگی مونتاژ یک مجموعه و نمایش مناسب تر اجزای ریز خواهد بود. نرم افزار سالیدورک برای سهولت کار مهندسان بخش نمای انفجاری را بصورت استاندارد در داخل محیط اسمبلی در دسترس قرار می دهد. در بخش اسمبلی روی گزینه Exploded view کلیک کنید. پس از انتخاب قطعه یا قطعات یک سیستم مختصات به نمایش در می آید. این سیستم مختصات دارای سه محور اصلی و سه دایره حول محور های اصلی است که شش درجه آزادی معمول در فضا را در اختیار می گذارد. با کلیک و نگه داشتن موس روی هر محور یا دایره امکان جابجایی در آن راستا وجود دارد.
 

تصویر شماره 1 : جابجایی قطعات در دستور Exploded view

پس از تغییر مکان قطعات مورد نظر و زدن تیک سبز، پروسه نمای انفجاری کامل می شود.

لازم به ذکر است نمای انفجاری جای قطعات و قید های قرار داده شده را تغییر نمی دهد، بلکه یک نوع نمایش قطعات است. بدین معنی که در این پروسه هیچ قیدی تغییر یا حذف نمی شود. با انتخاب بخش Configuration manager در درخت طراحی، نمای انفجاری قابل مشاهده خواهد بود. با دبل کلیک روی این نما (Exploded view 1) نمای انفجاری فعال و یا غیر فعال می شود.
 

تصویر شماره 2 : نمایش نمای انفجاری در قسمت Configuration manager

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و پنجم – محیط نقشه کشی سالیدورک – بخش اول

آموزش های اصلی بخش اسمبلی با بیان نمای انفجاری تقریبا به پایان رسیده است. اکنون محیط سوم از بخش اسمبلی (محیط نقشه کشی) آموزش داده می شود. مزیت نرم افزار های جدید مهندسی مکانیک مانند سالیدورک نسبت به نرم افزار هایی مانند اتوکد در این است که با طراحی و مدلسازی یک قطعه یا مجموعه، نیازی به کشیدن مجدد نقشه نخواهد بود، بلکه خود نرم افزار با توجه به استاندارد ها تعیین شده، نماهای مختلف را ایجاد می کند. برای ورود به محیط نقشه کشی و ایجاد نقشه، زمانی که قطعه یا اسمبلی در محیط باز است، روی گزینه New کلیک کنید. گزینه های Part و اسمبلی قبلا انتخاب شده اند. اکنون گزینه Drawing را انتخاب کنید. در قسمت بعد پنچره دیگری باز می شود. در این قسمت میتوان مشخصات کاغذ شامل اندازه و استاندارد آن را انتخاب کرد. بصورت پیش فرض گزینه هایی در این قسمت وجود دارد.
 

تصویر شماره 1 : انتخاب فرمت و اندازه کاغذ نقشه در محیط Drawing

همچنین طراحی و انتخاب فرمت مخصوص شما که برای شرکت و یا کارگاه خود طراحی نموده اید ممکن است. برای فراخوان نقشه مورد نظر کافیست روی Browse کلیک کنید و فرمت خود را از آدرس ذخیره شده بیابید. فایل های نقشه در نرم افزار سالیدورک با فرمت SLDDRW و فایل های جداول نقشه با فرمت SLDDRT  ذخیره می گردد.

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و ششم - نقشه کشی - ویرایش فرمت نقشه - Solidworks Drawing

در هفته گذشته در خصوص ورود به محیط نقشه کشی و انتخاب فرمت و اندازه نقشه توضیح داده شد. پس از  ورود به محیط نقشه کشی، بسیاری از اطلاعات خود قطعه و یا مجموعه بصورت استاندارد در جدول آورده می شود. برای مثال نام قطعه، اندازه کاغذ، مقیاس پیش فرض (Scale) که با توجه به اندازه کاغذ و ابعاد قطعه توسط خود نرم افزار پیشنهاد می شود در این محیط وجود دارد. اما در هر صورت لازم است برخی از اطلاعات بعدا وارد شوند و یا تغییر کنند. برای مدیریت فرمت نقشه کافی است روی یک بخش خالی از نقشه کلیک راست و سپس گزینه Edit sheet format را انتخاب کنید. در این حالت امکان ایجاد تغییرات روی فرمت نقشه وجود دارد. بهتر است اعمال تغییرات و توضیحات در این بخش صورت پذیرد تا در هنگام نقشه کشی تداخلی صورت نپذیرد.
 

تصویر شماره 1 : ویرایش فرمت نقشه در محیط Drawing

توصیه می شود اطلاعاتی مانند نام قطعه، مقیاس، سایز کاغذ، طراح، چک کننده و تأیید کننده نهایی (Designed, Checked, Approved)، روش تصویر، تلرانس عمومی و متریال در این بخش آورده شود.

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و هفتم – محیط نقشه کشی – فراخوان مدل Solidworks Drawing

پس از ورود به محیط نقشه کشی و ویرایش فرمت نقشه، اکنون زمان تهیه نقشه از مدل است. همانگونه که پیش تر توضیح داده شد، در نرم افزارهای نسل چهارم به بعد CAD، امکان ایجاد نقشه از مدل تهیه شده وجود دارد. این قابلیت درصد بروز خطا در هنگام نقشه کشی را و عدم تطابق با مدل اصلی را به صفر می رساند. برای فراخوان مدل در محیط نقشه کشی، پس از ورود به محیط نقشه کشی، پنجره Model view باز می شود. درصورتی که قطعه یا قطعاتی در محیط قطعه سازی یا اسمبلی باز باشد، در پنجره Model view نشان داده خواهد شد. در غیر این صورت باید از طریق browse مدل یا اسمبلی مورد نظر را فراخوان کرد. در پنجره بعدی زاویه اصلی، نوع نمایش (Hiden lines, shaded, …) مقیاس نقشه و کیفیت تصویر قابل تعیین است. پس از انتخاب زاویه اصلی، نوع نمایش و سایر موارد، تصویر اول از مدل را محل دلخواه در نقشه قرار می دهیم. بصورت خودکار با جابجایی موس به سمت های مختلف، نمای استاندارد ایجاد خواهد شد. برای مثال در صورتی که نمای روبرو را بعنوان نمای اول قرار دهیم، با کشیدن موس به سمت راست، نمای راست یا چپ (بسته به استاندارد انتخاب شده برای نوع نما – 1st / 3rd angle) قطعه نمایش داده می شود. همین مورد در خصوص سایر نماها صدق می کند.
 

تصویر شماره 1 : فراخوان قطعه به محیط نقشه کشی و ایجاد نماهای مورد نظر

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هفتاد و هشتم – محیط نقشه کشی – اندازه گذاری مقدماتی

در هفته گذشته نحوه ایجاد نماهای اصلی در محیط نقشه کشی آموزش داده شد. اکنون در خصوص اندازه گذاری قطعات توضیح داده خواهد شد. همانگونه که ملاحظه می شود در نوار فرمان محیط نقشه کشی سه پنجره اول عبارتند از : View Layout , Annotation , Sketch. پنجره View Layout مخصوص فرامین مربوط به ایجاد نماهای مختلف از قطعه است. پنجره Sketch نیز مانند پنجره هم نام در محیط Part است. اما شاید پرکاربرد ترین پنجره در بخش نقشه کشی همان Annotation باشد. بغیر از ایجاد نما، تقریبا تمامی عملیات محیط نقشه کشی در این پنجره است. برای ایجاد اندازه های مورد نیاز در هر نما، ابتدا باید آن نما را انتخاب کنید. ساده ترین نوع اندازه گذاری استفاده از Smart  Dimension است. در صورتی که اندازه مورد نظر مربوط به یک ضلع یا قطاع دایره باشد با کلیک اول و در صورتی که اندازه مورد نظر نسبی باشد با دو کلیک اول، اندازه مشخص می شود. سپس با کلیک بعدی جای اندازه معلوم می شود. در پنجره باز شده در سمت چپ، چند بخش وجود دارد. بخش Style شیوه نشان دادن اندازه را مشخص می کند. این شیوه معمولا مطابق استاندارد انتخاب شده است اما امکان انتخاب شیوه های دیگری نیز وجود دارد. مستطیل بعدی امکان انتخاب و نحوه نمایش تلرانس به همراه دقت اندازه (تعداد رقم اعشار) را در اختیار می گذارد. در قسمت دیگر ویرایش های مربوط به متن اندازه و نماد های دیگر وجود دارد.
 

تصویر شماره 1 : پنجره مربوط به جزئیات اندازه گذاری
 

برای مثال جهت نشان دادن اندازه چهار سوراخ سرتاسری در قطعه نشان داده شده، ابتدا از طریق Smart Dimension اندازه را مشخص نموده، سپس در بخش Dimension text قبل از نوشته <MOD-DIAM><DIM> نماد 4* (به معنای وجود چهار ویژگی با ابعاد یکسان) و بعد از آن Thru (به معنای سوراخ سرتاسری) را تایپ می کنیم. باید توجه داشت چنانچه نوشته اولیه اندازه تغییر داده شود، اخطاری در برنامه نشان داده خواهد شد مبنی بر اینکه تغییر این اندازه، در مدل اعمال نمی شود و ممکن است محاسبات طراحی را تغییر دهد. بهتر است تغییر اندازه در این بخش اعمال نشود و در خود مدل اندازه های تغییر کند.
 

آموزش فارسی سالید - هفته هفتاد و نهم – محیط نقشه کشی سالید ورک – اندازه گذاری پیشرفته

هفته گذشته در خصوص اصول اندازه گذاری با استفاده از Smart dimension توضیح داده شد. در بخش Annotation آیتم های دیگری نیز برای بیان اندازه وجود دارد. با زدن فلش زیر Smart dimension گزینه هایی برای اندازه گذاری زنجیری، اندازه پخ ها، منحنی ها و ... وجود دارد. همچنین در کنار آن می توان گزینه model items را مشاهده کرد. این گزینه برای ایجاد تمامی اندازه های ممکن روی یک نما بصورت خودکار استفاده می شود. برای ایجاد اندازه های خودکار، ابتدا نمای مورد نظر را انتخاب کنید. سپس روی گزینه مذکور کلیک کنید. قسمت اول این دستور مربوط به مبدأ و مقصد اندازه گذاری است. در قسمت بعدی نوع اندازه ها مشخص می شود. اندازه هایی که برای مدلسازی تعیین شده اند، جای سوراخ ها، پروفیل سوراخ ها، تلرانس های قرار داده شده و آرایه ها در این بخش قابل تعیین است. همچنین اطلاعات در خصوص تلرانس های هندسی، علائم جوشکاری، صافی سطح و ... در صورتی که در مدل یا اسمبلی ایجاد شده باشند، در این بخش براحتی قابل نمایش است.
 

تصویر شماره 1 : ایجاد اندازه ها از طریق Model items

پس از تعیین اندازه ها و علائم مورد نظر، با زدن تیک، محیط نقشه کشی سالیدورکز اقدام به ایجاد آنها در نمای انتخاب شده می کند. البته این اندازه ها معمولا در جای مناسبی قرار نمی گیرند که جابجایی آنها باید بصورت دستی انجام پذیرد.
 

آموزش فارسی سالید -هفته هشتادم – محیط نقشه کشی سالید ورک – نمایش برش

یکی از مهمترین قسمت ها در تهیه نقشه قطعات، ایجاد نمای برش خورده است. همانگونه که در هفته های اول آموزش محیط نقشه کشی گفته شد، تمامی دستورات مربوط به ایجاد نماهای مختلف در بخش View Layout در دسترس است. نرم افزار سالیدورک تمامی امکانات مربوط به برش را در دستور Section View گنجانده است. پس از انتخاب نمایی که میخواهیم از آن نمای برش بگیریم، با کلیک کردن روی دستور Section View بخش Property manager ظاهر می شود. در این قسمت نوع و زاویه برش قابل تعیین است.
 

تصویر شماره 1 : تعیین نوع برش در دستور Section View
 

پس از انتخاب نوع و زاویه برش، محل عبور خط برش در نمای انتخاب شده مشخص می شود. پس از آن سایر ویژگی های نمای برش خورده باید تعیین گردد. در قسمت Property manager گزینه هایی جهت تعیین جهت دید، برش موضعی، هاشور، نحوه نمایش و میزان بزرگ نمایی و ... وجود دارد.

تصویر شماره 2 : تعیین مشخصات برش

آموزش فارسی سالید - هفته هشتاد و یکم – محیط نقشه کشی سالیدورک – نمای جزء

در قطعات گاهی جزئیاتی وجود دارد که اندازه آن نسبت به خود قطعه بسیار کوچکتر است. برای مثال جزئیات شیار واشر روی یک محور بزرگ، در نقشه قابل مشاهده نیست. برای نشان دادن این جزئیات از نمای جرء (Detail view) استفاده می شود. دستور نمای جزء به همین نام در بخش View Layout قابل مشاهده است. با اجرای دستور پنجره Property manager باز می شود. در مرحله اول باید یک دایره با شعاع مناسب به طوری که جزئیات مورد نظر در داخل آن قرار بگیرد ترسیم کنیم. نمای جزء ایجاد شده معمولا با بزرگنمایی دو برابر نسبت به نمای اصلی نشان داده می شود. نمای جزء را در محل مورد نظر قرار می دهیم. سپس به سایر تنظیمات دلخواه می پردازیم. همانگونه که اشاره شد با اجرای دستور و باز شدن پنجره Property Manager مواردی مانند نوع نمایش، مقیاس نمای جزء و ... قابل تعیین خواهد بود.
 

تصویر شماره 1 : ایجاد نمای جزء
 

آموزش فارسی سالید - هفته هشتاد و دوم – محیط نقشه کشی سالیدورک – شکست

در هفته گذشته در خصوص نمای جزء توضیح داده شد. اشاره شد که گاهی در قطعه جزئیاتی وجود دارد که نسبت به اندازه قطعه بسیار کوچک تر است. در این شرایط این جزئیات را در نمای جزء مشخص میکنیم. در این هفته دستور شکست آموزش داده می شود. گاهی نسبت طول یک قطعه به عرض و ارتفاع آن بسیار زیاد است. برای مثال یک تیر آهن اچ با عرض 140mm و طول 2400mm را در نظر بگیرید که روی آن عملیات سوراخ کاری نیز باید انجام گیرد. در صورتی که بخواهیم کل تیر را نمایش دهیم، جزئیات آنقدر کوچک خواهد شد که قابل مشاهده نخواهد بود. در این موارد است که باید از شکست استفاده کرد. در پنجره View Layout دستور Break را اجرا می کنیم. سپس نمای مورد نظر را روی صفحه انتخاب می کنیم. در این حالت، نشانگر موس به صورت یک خط شکسته در می آید. در بخش Property manager نوع شکست باید تعیین شود (افقی یا عمودی). همچنین شکل خط شکست و فاصله دو خط شکست از هم نیز در این قسمت معین می شود. در مرحله بعد محل شکست علامتگذاری خواهد شد. پس از اتمام شکست، اندازه ظاهری قطعه کمتر می شود، اما اندازه گذاری سالیدورک، اندازه واقعی را نمایش خواهد داد.
 

تصویر شماره 1 : دستور شکست

تدریس سالیدورک - هفته هشتاد و سوم – محیط نقشه کشی سالیدورک – برش مقطعی

در محیط نقشه کشی ساده سازی و قابل فهم بودن نقشه یکی از اصول اولیه است. در این راستا محیط نقشه کشی سالیدورک امکانات بسیار زیادی در اختیار طراح قرار می دهد. یکی از این امکانات دستور برش مقطعی است. در قطعاتی که جزئیاتی در قسمت غیر قابل دید در نمای موجود داشته باشد، و نیاز یا امکان استفاده از دستوراتی مانند برش وجود نداشته باشد، استفاده از دستور نیم برش برای نمایش ویژگی های مورد نظر مفید است. برای این کار از قسمت View Layout دستور Broken-out Section را اجرا می کنیم. نشانگر موس به حالت Drawing در می آید. در این بخش لازم است تا شکل پروفیل مورد نظر کشیده شود و هندسه پیش فرض SP-Line است. البته با انتخاب بخش Sketch می توان هندسه های دیگری برای آن انتخاب نمود. در نهایت با انتخاب عمق برش فرضی و زدن تیک، برش مقطعی نمایش داده می شود.
 

تصویر شماره 1 : دستور برش مقطعی
 

تدریس سالیدورک - هفته هشتاد و چهارم –  نقشه کشی سالیدورک – تلورانس گذاری

یکی از پیشرفته ترین مباحث نقشه کشی بحث تلرانس گذاری است. تلرانس گذاری در نقشه نهایی بیانگر حساسیت و دقت ساخت قطعه است و تأثیر مستقیم آن در هزینه تمام شده ساخت خواهد بود. تمامی اندازه های یک نقشه باید تلرانس داشته باشند و هرچه بازه تلرانس بسته تر باشد، دقت ساخت بالاتر است. تلرانس ها به دو دسته هندسی و ابعادی تقسیم می شوند. به تلرانس های ابعادی در بخش اندازه گذاری اشاره مختصری شده بود. با انتخاب هر اندازه، در مستطیل دوم (Tolerance/Precision) دقت و نوع و محدوده تلرانس ابعادی قابل تعیین است. اما برای قرار دادن علامت تلرانس هندسی دو دستور اصلی وجود دارد . دستور Datum Feature که مرجع تلرانس و دستور  Geometric tolerance که اطلاعات مربوط به دقت و نوع تلرانس هندسی در آن مشخص می شود. پس از اجرای دستور Datum باید علامت مبدأ را در محل مورد نظر قرار داده و سپس دستور اصلی را اجرا کنیم. در این بخش و در مستطیل نمایش داده شده، نوع تلرانس، مرجع، محدوده عددی و سایر ویژگی ها تعیین و در نهایت در محل مورد نظر جا گذاری می شود. 
 

تصویر شماره 1 : دستورات مربوط به تلرانس گذاری

آموزش فارسی سالید - هفته هشتاد و پنجم –  نقشه کشی سالیدورک – علائم جوشکاری و صافی سطح

در نقشه های اسمبلی مخصوصا در طراحی شاسی تجهیزات ثابت و متحرک، بدون شک عملیات جوشکاری یکی از حساس ترین قسمت های نقشه می باشد که لازم است علائم جوشکاری با دقت و به درستی علامت گذاری و در محل درست قرار داده شوند. در محیط نقشه کشی سالیدورک دستور قرار دادن علائم مخصوص به جوشکاری در بخش Annotation و با عنوان Weld symbol وجود دارد. بر روی آن کلیک کنید. در پنجره Properties در مرحله اول باید نوع علامت جوشکاری تعیین گردد. برای این کار بر روی علامت Weld symbol کلیک کرده و علامت جوشکاری مورد نظر را انتخاب کنید. در مستطیل های طرفین علامت باید اطلاعات مربوط به ضخامت جوش، نوع و سایر اطلاعات وارد شود. گزینه هایی برای قراردادن علامت جوشکاری در محل و (Field/site) جوشکاری دور تا دور وجود دارد. پس از تعیین تمام موارد بدون اینکه پنجره Properties را ببندید، در نقاط و محل های مورد نظر علائم را ایجاد کرده و سپس بر روی گزینه Ok کلیک کنید. 
 

تصویر شماره 1 : پنجره دستور Weld Symbol و تنظیمات مربوط به آن 
 

در صورت نیاز به ویرایش علائم جوشکاری می توان روی هر یک از آنها کلیک نمود و بصورت مجزا آن را تغییر داد.

در قسمت بالای علائم جوشکاری، علائم صافی سطح نیز قابل مشاهده است. در نرم افزار سالیدورک، ایجاد علائم صافی سطح هم در قسمت Part و هم در Drawing قابل تعیین است. در محیط نقشه کشی با کلیک بر روی Surface Finish اطلاعات مربوط به علائم صافی سطح در قسمت Property Manager قابل تعیین است.
 

تصویر شماره 2 : دستور Surface Finish و تنظیمات مربوط به آن

آموزش فارسی سالیدورک - هفته هشتاد و ششم – محیط نقشه کشی سالیدورکز – فهرست قطعات

در تهیه نقشه های مونتاژی برای نشان دادن قطعات تشکیل دهنده از فهرست قطعات استفاده می شود. فهرست قطعات یا (Bill Of Materials – BOM) جدولی است که تمامی زیر مجموعه های درجه اول مجموعه مونتاژی به همراه تعداد استفاده شده و در صورت لزوم توضیحات، در آن بیان می شود. ممکن است هر یک از زیر مجموعه های مونتاژی خود شامل چند قطعه یا مجموعه مونتاژی دیگری باشد. در این موارد برای سهولت فهم نقشه و جهت جلوگیری از پیچیدگی و شلوغی نقشه، تنها زیرمجموعه های اصلی در فهرست قطعات نمایش داده خواهد شد. برای ایجاد فهرست قطعات کافی است روی یک نما کلیک کنید. سپس در بخش Annotation روی گزینه Tables و بعد از آن روی Bill Of Materials کلیک کنید. جدول ایجاد شده شامل قطعات اصلی مجموعه مونتاژی است و معمولا در قسمت پایین سمت راست (بالای جدول اصلی نقشه) قرار می گیرد. در صورت تمایل می توان سطر ها و یا ستون های فهرست قطعات را پاک نمود. در مرحله بعد باید قطعات و مجموعه های موجود در فهرست را در نمای مورد نظر نشان داد. برای این کار مجددا نمای مورد نظر را انتخاب نموده و روی گزینه Auto Balloon کلیک می کنیم. با این کار تمامی قطعاتی که نام آنها در فهرست آمده، با همان ترتیب در نمای مشخص شده علامت گذاری می گردد.
 

تصویر شماره 1 : دستور فهرست قطعات و نحوه ایجاد شماره ها (Auto Balloon) 

در قسمت Property Manager نحوه نشان داده شدن قطعات (روی سطح قطعه یا روی لبه)، نوشته داخل بالون، شکل هندسی بالون، ترتیب نمایش بالون ها و سایر تنظیمات در دسترس است.  

 

تصویر شماره 2 : دستور Surface Finish و تنظیمات مربوط به آن

آموزش فارسی سالیدورکز -هفته هشتاد و هفتم  – تنظیمات سالیدورکز – بخش اول

با پایان آموزش های نقشه کشی، اکنون قادر خواهید بود از مرحله طراحی قطعه تا طراحی دستگاه را انجام داده و با استفاده از محیط نقشه کشی، وارد مرحله ساخت شوید. در این میان هنوز هم بسیاری از جزئیات نرم افزار آموزش داده نشده. با آنکه در هنگام اجرای برنامه برای اولین بار، مختصری از تنظیمات توسط کاربر انجام می پذیرد، باید گفت بخش تنظیمات سالیدورک بسیار جامع تر و فراگیر تر است. اولین بخش از تنظیمات که باید آموزش داده شود، مربوط به نوار ابزار است. همانگونه که در کل دوره آموزش ملاحظه کردید، مهمترین و پر کاربرد ترین نوار ابزار، Command manager است. این نوار ابزار اکثر دستورات اصلی را در اختیار قرار می دهد. برای جابجایی آن کافی است روی یک قسمت خالی از نوار ابزار کلیک کرده و درگ کنید. با این کار نوار ابزار اصلی از جای خود خارج می شود. در صورتی که روی قسمت بالایی آن کلیک و درگ کنید، در سه سمت صفحه نمایش (بالا، چپ و راست) علامت فلش هایی در یک مستطیل ظاهر می شوند. با بردن موس به سمت فلش ها و رها کردن آن، نوار ابزار اصلی در آن سمت قرار می گیرد. 
 

تصویر شماره 1 : جابجایی نوار ابزار اصلی در محیط نرم افزار سالیدورک
 

البته تعداد نوارهای ابزار های نرم افزار بسیار بیشتر از یکیست و بسیاری از دستورات نیز در قالب نوار ابزار اصلی (Command manager) گنجانده نمی شود. با کلیک راست روی هر قست نوار ابزار اصلی یا هر یک از نوار ابزارهای دیگر، پنجره ای باز می شود که نوار ابزارهای مختلف در آن دیده می شود. با کلیک روی هر یک از نام های موجود در این لیست، نوار ابزار مختص آن باز می شود. البته تمامی این دستورات در بخش مختلف قابل دستیابی اند اما این نوار ابزار جهت افزایش سرعت کار با نرم افزار بکار می آید. در ابتدای این لیست نوار ابزار اصلی با نام Command manager و در زیر آن گزینه Use large bottuns with text موجود است. با زدن یا برداشتن تیک اول نوار ابزار اصلی غیب و ظاهر می شود و با زدن و برداشتن گزینه دوم، حالت نمایش دستورات به بزرگ و کوچک تغییر خواهد کرد.
 

آموزش فارسی سالیدورکز -هفته هشتاد و هشتم  – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش دوم

در درس گذشته در خصوص نوار ابزار اصلی سالیدورک و نحوه ایجاد، حذف و یا جابجایی نوار ابزار ها توضیح داده شد. گفته شد که با کلیک راست روی یکی از نوار ابزار ها امکان ایجاد نوار ابزار های دیگر وجود دارد. از پرکاربرد ترین این نوار ابزار ها میتوان به نوار ابزار standard views و Refrence Geometry  اشاره نمود. همانگونه که اشاره شد دستورات موجود در این نوار ابزارها از طریق نوار ابزار اصلی، کلید های میانبر و نوار فرمان ها قابل دستیابی است. اما با ایجاد این نوار ابزارهای کمکی، افزایش سرعت کار با نرم افزار سالیدورک برای کاربران حرفه ای و بالاتر از متوسط امکان پذیر است. با کلیک بر روی تب Tools در منوی اصلی، و ورود به قسمت Costomize دستورات مربوط به نوار ابزارها و میانبر ها بصورت کامل تر در اختیار کاربر قرار می گیرد. در تب Tool bars نوار ابزارهای مختلف، اندازه آیکن ها و اندازه فونت دستورات قابل تعیین است. تب های دیگر این قسمت امکانات بیشمار دیگری برای سفارشی سازی آپشن ها در اختیار قرار می دهد. در این تب ها میتوان دستورات هر نوار ابزار، نمایش قسمت های اصلی و تب ها، کلید های میانبر دستورات و بسیاری امکانات دیگر را تعریف و به دلخواه تغییر داد. 
 

تصویر شماره 1 : سفارشی سازی نوار ابزار ها از طریق Costomize

در این بخش همانگونه که ملاحظه می شود، پیش فرض هایی وجود دارد. برای مثال در قسمت Keyboard که مربوط به کلید های میانبر دستورات می شود، بصورت پیش فرض زدن کلید های Ctrl+S کار را ذخیره می کند. بسیاری از این کلید های میانبر بصورت پیش فرض بگونه ای در نظر گرفته شده اند که با نرم افزار های دیگر مشابه باشند. کلید هایی برای دستورات Open, Undo, Print, Copy, Paste, New و ... که در نرم افزار های دیگر و حتی نرم افزار های عمومی به همین صورت تعیین شده اند. برای ایجاد کلید های میانبر جدید کافی است تا با کلیک کردن روی مستطیل روبرویی دستور، کلید یا مجموعه کلید های مورد نظر را وارد کنید. در صورتی که آن کلید یا کلید ها قبلا استفاده شده باشند، پیغامی برای اخطار به نمایش در می آید. بهتر است که کلید های پیش فرض را تغییر ندهید و برای ایجاد میانبر های جدید، از کلید ها و ترکیب های کلیدی جدید استفاده کنید.
 

آموزش فارسی سالید ورک -هفته هشتاد و نهم  – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش سوم

طی دو جلسه گذشته در خصوص نحوه تنظیم، ایجاد و جابجایی نوار ابزار های مختلف توضیح داده شد. همچنین نحوه تغییر نوار ابزارها و تعریف کلید های میانبر گفته شد. در این جلسه در خصوص تنظیمات کلی سیستم توضیح داده می شود. در زمان اجرای نرم افزار برای بار اول واحد ها و سیستم استاندارد مورد نظر توسط نرم افزار پرسیده می شود. اما بسیاری از تنظیمات دیگر لازم است بیان شود. برای تنظیمات کلی نرم افزار با کلیک روی پنجره Tools از تب اصلی، گزینه Options که دقیقا زیر Costomize قرار گرفته انتخاب می شود. پنجره باز شده (System options) خود دارای دو تب اصلی است. تب اول System Options تنظیمات کلی سیستم و تب دوم Document Propeties مربوط به تنظیمات همان قسمت است و تنها برای قطعه، اسمبلی یا فایل موجود اعمال می شود. در تب اول که مربوط به تنظیمات سیستم است، آپشن های بسیاری قابل تعیین است. قسمت General مربوط به تنظیمات کلی سیستم، قسمت Drawing مربوط به محیط اسکچ دو بعدی است. توجه داشته باشید که با زدن تیک بسیاری از گزینه ها، ممکن است نمایش اسکچ کامل تر شود اما به همان اندازه شلوغ تر می شود. از سوی دیگر در صورتی که از قابلیت های سخت افزاری سیستم خود مطمئن نیستید، توصیه می کنیم تا جای ممکن نحوه نمایش جزئیات را که بخشی از آن در Display style است بصورت حالات ساده تر و با جزئیات کمتر انتخاب کنید. 
 

تصویر شماره 1 : تنظیمات سیستم از طریق System Options

در قسمت های دیگر امکانات بسیاری برای تنظیم نحوه نمایش، تنظیمات مختلف بخش اسکچ، طراحی قطعه، اسمبلی و ... وجود دارد که در هفته های آتی به ان خواهیم پرداخت.
 

آموزش فارسی سالید ورک -هفته نود ام  – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش چهارم

در طراحی بسیاری از قطعات و تجهیزات ممکن است نیاز باشد تا واحد های متفاوتی اتخاذ شوند. البته بصورت کلی واحد طراحی در سیستم متریک میلیمتر، گرم، ثانیه (MM,G,S) است. واحد طراحی در زمان اجرای برنامه برای اولین بار مشخص می شود. برای تغییر موقت این واحد ها، باید در تنظیمات پوشه (Document Properties) اقدام صورت پذیرد. از دو طریق امکان دستیای به واحدها وجود دارد. روش اول از مسیر تب Tools و قسمت Options وارد تب Document properties و وارد بخش Units می شویم. در روش دوم که روش میانبر است از طریق بخش پایین سمت راست پنجره نرم افزار انجام می پذیرد. بدین صورت که فلش کناری مخفف واحد های انتخابی را (در سیستم میلیمتر، گرم، ثانیه MMGS است) زده و با کلیک روی Edit Document Units … وارد پنجره اصلی می شویم. 

تصویر شماره 1 : نحوه دسترسی به تنظیمات واحد ها بصورت میانبر

پس از ورود به بخش تنظیم واحد ها، همانگونه که ملاحظه می گردد چهار واحد پیش فرض وجود دارد.

• متر، کیلوگرم، ثانیه MKS
• سانتیمتر،گرم، ثانیه CGS
• میلیمتر، گرم، ثانیه MMGS
• اینچ، پوند، ثانیه IPS

همچنین گزینه Custom هم برای ایجاد واحد های انتخابی وجود دارد. با زدن این گزینه در هر بخش باید واحد مورد نظر خود را انتخاب و در نهایت کلید ok را بزنید. همانطور که گفته شد این تغییرات تنها در همین فایل اعمال می شود و سایر فایل ها با واحد های پیش فرض باز می شوند.

تصویر شماره 2 : نحوه تنظیم واحد ها در نرم افزار

 

آموزش فارسی سالیدورک -هفته نود و یکم – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش چهارم– پرش ها و موس

تنظیمات پرش ها در نرم افزار سالیدورک کمک فراوانی برای ایجاد اسکچ ها می نماید. پرش ها (snap) موجب می شود زمانی که به نقاط خاص و یا زوایای خاص نزدیک می شوید، جهت سهولت کشیدن اسکچ، نشانگر موس به آن زاویه یا نقطه پرش کند. برای تنظیمات پرش باید از طریق تب Tools وارد Options شوید و روی قسمت Sketch – Relations/Snap کلیک کنید. سه گزینه اول مربوط به فعال سازی اسنپ می شود. پس از فعالسازی اسنپ، تنظیمات مختلف آن قابل انجام خواهد بود. این پرش ها در نقاطی مانند:

ابتدا و انتهای پاره خط / مرکز کمان / وسط خط / چهار نقطه محیط دایره / تقاطع / نقطه مماس

و در زاویه های:

موازی و عمود بر یک پاره خط / افقی و عمودی / زوایای تعریف شده در بخش زاویه (Angle) خواهد بود برای مثال با تعیین زاویه پرش (Snap Angle) 45 درجه، در هنگام ترسیم خطوط در محیط اسکچ، با نزدیک شدن به مضارب 45 درجه، نشانگر موس پرش می کند و ثابت می ماند.

تصویر شماره 1 : نحوه دسترسی به تنظیمات پرش ها

همچنین با زدن تیک گزینه Grid محیص اسکچ بصورت یک صفحه شطرنجی در می آید. این صفحه شطرنجی مانند کاغذ شطرجی نقشه کشی، موجب ایجاد سهولت در  کشیدن اسکچ خواهد شد.

در محیط سالیدورک بصورت پیش فرض ارتباط زوم و اسکرول موس عکس نرم افزار هایی مانند اتوکد است. یعنی با غلتاندن اسکرول موس به جلو، زوم به بیرون Zoom Out انجام می شود. برای برعکس کردن این روند کافی است به بخش View رفته و روی گزینه Reverse mouse wheel direction را بزنید.
 

تصویر شماره 2 : نحوه تغییر جهت اسکرول موس

آموزش فارسی سالیدورک -هفته نود و دوم – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش چهارم – تنظیمات عمومی

در بخش Options نحوه جدیدی برای ورود به تنظیمات را آموزش می دهیم. برای دسترسی به بخش تنظیمات از نوار اصلی، روی آخرین آیکون سمت راست کلیک کنید. با این روش مستقیما وارد بخش Options و تنظیمات عمومی می شوید. در بخش تنظیمات عمومی (Generals) گزینه اول برای لود آخرین فایل باز مانده در نرم افزار قبل از بستن است. با فعال کردن این گزینه، هر بار که نرم افزار سالیدورک را باز می کنید، آخرین فایل قبل از بستن آن مجدد باز می شود. البته فعال کردن این گزینه موجب سنگین شدن سالیدورک می شود. گزینه بعدی (Input dimension value) مربوط به نمایش قسمت Modify در اسکچ است. گزینه single command per pick ابزار اندازه گذاری را پس از هر استفاده پاک می کند. سایر این گزینه ها کارهای زیر را انجام می دهد :

Use shaded face highlighting : صفحه انتخاب شده را بصورت خودکار رنگی می کند

Use system separator for dimensions : از علامت "." بصورت پیش فرض برای ممیز استفاده می کند

Use English language menus : در صورتی که در هنگام نصب برنامه محل پیش فرض را بغیر از کشور های انگلیسی زبان انتخاب کنید، با استفاده از این گزینه، زبان برنامه انگلیسی می شود.

Use English language feature and file names : مانند گزینه قبل برای استفاده از فایل های به زبان انگلیسی

Enable Confirmation Corner : برای تأیید هر عملیات، علامت تیک (تأیید) و ضربدر (لغو) در گوشه سمت راست صفحه نمایش داده می شود.

Auto-show PropertyManager : در هنگام انتخاب اندازه ها، اسکچ ها و ...، پنجره Property manager بصورت خودکار باز می شود.

Auto-size PropertyManager when panels are split : تنظیم خودکار اندازه Property manager

Enable FeatureXpert : در هنگام ادیت قطعات در اسمبلی ها، بصورت خودکار آنها را فیکس می کند تا عملیات ویرایش با سهولت انجام شود.

Enable Freeze bar : در هنگام مدلسازی این امکان را به شما می دهد که بعضی عملیات را غیر قابل تغییر تعریف کنید تا در هنگام تغییر سایر ویژگی ها، برای بازسازی آن ویژگی یخ زده (غیر قابل تغییر) عملیات و پروسس توسط پردازنده مرکزی انجام نشود. برداشتن تیک این گزینه سرعت بازسازی مدل را (Rebuild) افزایش می دهد ولی ممکن است در بازسازی مدل، مشکلات بوجود آمده نمایش داده نشود یا بعضی از ویژگی های متغیر و وابسته به مدل تغییر نکنند.

When rebuild error occurs : در هنگام بازسازی مدل (Rebuild)  و در صورت بروز خطا، سه انتخاب دارید:

• Stop : عملیات را متوقف می کند تا خطا رفع شود.
• Continue : بدون در نظر گرفتن خطا عملیات را ادامه می دهد.
• Prompt : برای ادامه یا توقف عملیات پرسش می شود.

Show latest news feeds in task pane : آخرین آپدیت ها را نمایش می دهد. در صورتی که از نرم افزار غیر اصلی استفاده می کنید و بخش بروز رسانی را غیر فعال کرده اید، این گزینه نیز مفید نخواهد بود.

Enable sounds for SOLIDWORKS events : امکان تنظیم صدا و اعلان های مختلف برای تمامی هشدارها، تغییرات و سایر رخداد ها در نرم افزار سالیدورکز
 

آموزش فارسی سالید ورک -هفته نود و سوم  – تنظیمات سالیدورکز- سالیدورک- سالیدورکس – بخش چهارم – تنظیمات عمومی Drawing

در ادامه توضیح بخش تنظیمات سالیدورک به تنظیمات عمومی بخش Drawing می پردازیم. تنظیمات قابل انجام در این بخش در ادامه توضیح داده می شود.

Eliminate duplicate model dimensions on insert : اندازه های کپی شده در بخش نقشه کشی وارد نمی شوند.

Eliminate duplicate model notes on insert : نوشته ها و توضیحات کپی شده در بخش نقشه کشی وارد نمی شوند.

Mark all part/assembly dimension for import into drawings by default : تمامی اندازه هایی که در بخش طراحی قطعه یا اسمبلی ایجاد کرده اید، بصورت پیش فرض در بخش نقشه کشی وارد می شوند.

Automatically scale new drawing views : بصورت خودکار مقیاس نماهای مختلف قطعه یا اسمبلی را با توجه به مقیاس کاغذ و اندازه های خود قطعه انتخاب می نماید.

Enable symbol when adding new revision : در هنگام ایجاد ویرایش جدید، امکان اضافه کردن اشکال وجود دارد.

Display new detail circles as circles : نمایش نمای جزء بصورت پیش فرض با دایره مشخص می شود.

Select hidden entities : امکان انتخاب و حذف خط ندید وجود دارد.

Disable note/dimension inference : زمانی که فعال نباشد، در هنگام ایجاد اندازه جدید و یا توضیحات، خط فرضی برای مشخص نمودن هم راستایی افقی یا عمودی مشخص می شود.

Disable note merging when dragging : در هنگام جابجایی توضیحات یا اعداد، از ادغام شدن آنها جلو گیری می کند.

Print out-of-sync water mark : در زمان نمایش یا چاپ یک نقشه، در صورتی که یکی از نما ها با قطعه یا اسمبلی هم خوانی نداشته باشد، دور آن با مستطیل خط ندید نمایش داده می شود. 

Show reference geometry names in drawings : در زمانی که یک مبدأ در بخش نقشه کشی آورده می شود، نام آن نیز بصورت خودکار مشخص می گردد.

Automatically hide components on view creation : در نقشه های اسمبلی بصورت خودکار قطعاتی را که قابل رویت نیست نمایش نمی دهد. در صورتی که تیک این گزینه برداشته شود، خطوط اصلی قطعات دیگر با خط ندید نشان داده می شود.

Display sketch arc centerpoints : مرکز کمان ها نمایش داده می شود.

Display sketch entity points : نقاط ابتدا و انتهای پاره خط ها نمایش داده می شود.

Display sketch hatch behind geometry : محل برخورد سطوح از پشت هاشور نیز نشان داده می شود.

Display sketch pictures on sheet behind geometry : عکس های وارد شده در بخش اسکچ را در صفحه مبدأ نمایش می دهد.

Print break lines in broken view : خطوط شکسته در نمای شکست را هنگام چاپ در نظر می گیرد.

Align breaks with parent view for projected view : نمای گرفته شده از یک نمای شکست را با آن نمای شکست همسان می کند (خطوط شکست در هر دو در یک راستا نشان داده می شود)

Reduce spacing when dimensions are deleted or edited (add or change tolerance, text, etc.) : پس از ویرایش یا پاک کردن یک اندازه در محیط نقشه کشی، بصورت خودکار فاصله اندازه ها کاهش می یابد.

Detail view scaling : تعیین یک عدد بصورت پیش فرض برای بزرگنمایی نمای جزء. این عدد در هر صورت در محیط نقشه کشی قابل ویرایش خواهد بود.

Keyboard movement increment : مقدار پیش فرض فواصل (Step) که توسط کلید های جهت صفحه کلید تعیین می شود.
 

آموزش سالیدورک گام به گام - هفته نود و چهارم  - آموزش تنظیمات سالیدورکز - تنظیمات عمومی بخش چهارم

در ادامه توضیح بخش تنظیمات سالیدورک به بخش چهارم تنظیمات عمومی می پردازیم. تنظیمات قابل انجام در این بخش در ادامه توضیح داده می شود.

Display Style : نحوه نمایش احجام هندسی در محیط سالیدورک است. این نحوه نمایش به پنج صورت قابل تنظیم خواهد بود.

• Wire Frame : ساده ترین نحوه نمایش که در ابتدایی ترین نرم افزار های طراحی مکانیکی سه بعدی، بدین صورت بوده است. در این نحوه نمایش تمامی خطوط محیطی قطعه بصورت یک خط مشخص می شوند. این نحوه نمایش کمترین میزان مصرف حافظه دستگاه و پردازش تصویر را نیاز دارد اما تشخیص و درک کامل قطعه به سختی صورت خواهد پذیرفت.
• Hidden Lines Visible : در این حالت خط های ندید قطعه بصورت خط چین نمایش داده می شود
• Hidden Lines Removed : در این حالت خط های ندید قطعه نمایش داده نمی شوند.
• Shaded with Edges : در این وضعیت نمایش که واضح ترین نوع نمایش است، تمامی سطوح و خطوط قابل رویت نمایش داده می شود. در این نوع و نوع بعدی نمایش تمامی ابعاد قطعه به وضوح و سهولت قابل تشخیص خواهد بود اما بیشترین مصرف حافظه و پردازشگر دستگاه و کارت گرافیکی در این نوع نمایش است.
• Shaded : در این وضعیت تنها سطوح قابل رویت نمایش داده می شود و خطوط خذف می گردند. این وضعیت نمایش نزدیک ترین حالت به واقعیت است.

Tangent Edges : گزینه های مربوط به نمایش خطوط مماس

Edge quality for wireframe and hidden views : کیفیت خطوط محیطی در حالت های نمایش خطی

Edge quality for shaded edge views : کیفیت خطوط محیطی در حالت های نمایش سطحی

Area Hatch / Fill : تعیین هاشور پیش فرض مقاطع در این بخش انجام می شود. نوع هاشور (ساده و یا با توجه به ساختار مواد مختلف) و بزرگنمایی (Scale) و زاویه آن (Angle) در این قسمت تعیین می گردد.

Colors : در این قسمت تمامی تنظیمات مربوط به رنگ بخش های مختلف را می توان تعیین نمود. روی این قسمت کلیک کنید.

در قسمت اول طرح کلی نمایش قابل تعیین است. در قسمت زیرین آن (Color scheme settings) تعیین رنگ تمامی بخش ها امکان پذیر خواهد بود. سایه ها و تنظیمات رنگ های پس زمینه، خطوط و روابط بین خطوط، اندازه ها، پس زمینه نقشه، خطا های موجود، نوشته ها و ... در این قسمت تعیین می شود.

در قسمت پایین آن تنظیمات مربوط به رنگ سطوح پیش فرض قطعات و رنگ پس زمینه و تنظیمات محیط قابل انجام است.
 

آموزش سالیدورک گام به گام - هفته نود و پنجم  - آموزش تنظیمات سالیدورکز - تنظیمات عمومی بخش پنجم

در ادامه بخش تنظیمات، این هفته به تنظیمات اسکچ می پردازیم.

Auto-rotate view normal to sketch plane on sketch creation : با انتخاب یک صفحه و ورود به اسکچ، بصورت خودکار نمای دید را به نمای عمود بر صفحه تغییر می دهد.

Use fully defined sketches : برای هر عملیات Features لازم است تا اسکچ مقید شود. این کار برای موجب افزایش زمان طراحی می شود و در بسیاری از مواقع بخصوص ایجاد طرح های مفهومی ضرورتی ندارد.

Display arc centerpoints in part/assembly sketches : مرکز کمان ها را در طراحی قطعات و اسمبلی نمایش می دهد.

Display entity points in part/assembly sketches : نقاط انتهایی و تقاطع خطوط را در محیط قطعه و اسمبلی نمایش می دهد.

Prompt to close sketch : در هنگام خروج از اسکچ یا اجرای دستورات مربوط به حجم، سؤال می پرسد که آیا مایل به بستن اسکچ بصورت خودکار هستید؟

Create sketch on new part : در هنگام ورود به قسمت طراحی قطعه (Part) بصورت خودکار وارد بخش اسکچ می شود.

Override dimensions on drag/move : در هنگام جابجایی یک اسکچ نا مقید، در صورتی که تیک این گزینه را بزنید اندازه ها تغییر می کنند. پیشنهاد می شود از این گزینه استفاده نکنید.

Display plane when shaded : در هنگام استفاده از حالت گرافیکی Shaded یا Shaded with edges که حالت های نمایش واقعی تر هستند، زمانی که یک اسکچ را میخواهید ویرایش کنید، صفحه مورد نظر نمایش داده می شود.

Enable spline tangency and curvature handles : نوار ابزار کنترل Spline ها را در هنگام ادیت آنها نشان می دهد.

Show curvature comb bounding curve : قوس های ایجاد کننده یک Spline را نشان می دهد.

Enable on screen numeric input on entity creation : با زدن تیک این گزینه، در هنگام ایجاد اسکچ ها، امکان وارد کردن اندازه وجود خواهد داشت. در صورتی که این گزینه فعال شود، امکان فعال کردن گزینه Create dimension only when value is entered نیز وجود دارد. در صورت فعال کردن این گزینه، تنها در زمانی که اندازه های مربوط به اسکچ وارد شود، امکان ایجاد اسکچ وجود خواهد داشت.
 

آموزش گام به گام سالیدورکز - هفته نود و ششم  - آموزش تنظیمات Solidworks - تنظیمات عمومی بخش ششم

در ادامه بخش تنظیمات، این هفته به تنظیمات بخش نمایش و انتخاب (Display/selection) می پردازیم.

Default bulk selection method : نحوه انتخاب اجزاء، در این بخش قابل تعیین است. گزینه Lasso برای انتخاب بصورت آزاد و گزینه Box برای انتخاب بصورت جعبه ایست. این گزینه به شما امکان میدهد تا با نگه داشتن کلیک چپ موس، عمل انتخاب را انجام دهید. در طورتی که مستطیل انتخابی از چپ به راست کشیده شود، تنها اجزائی که کاملا داخل مستطیل قرار گرفته باشند و در صورتی که مستطیل از راست به چپ کشیده شود، تمام اجزائی که حتی بخشی از آنها داخل مستطیل قرار گرفته باشد، انتخاب می شوند.

Hidden edges displayed as : نحوه نمایش خطوط نامرئی در حالت Hidden lines visible که دو حالت solid (خط کامل) و Dashed (خط چین) است. این نحوه نمایش در تمامی بخش ها (اسمبلی، قطعه و نقشه) اعمال می شود.

Selection of hidden edges : امکان انتخاب خطوط نامرئی در حالت های نمایش مختلف قابل تعیین است. گزینه اول این امکان را در حالت های نمایش خطی (Wire frame) و گزینه دوم این امکان را در حالت نمایش حجمی (Shaded) به شما می دهد.

Part/Assembly edge display : در این بخش می توان نمایش خطوط مماس را در بخش طراحی قطعه و اسمبلی تعیین کرد. گزینه اول نمایش بصورت خط، گزینه دوم نمایش بصورت نقطه چین و گزینه سوم برای عدم نمایش است.

Edge display in shaded with edges mode : نمایش لبه قطعات در حالت نمایش حجمی با لبه ها (Shaded with edges)

Assembly transparency for in context edit : این گزینه برای کنترل شفافیت قطعات دیگر در هنگام ویرایش یک قطعه در محیط اسمبلی است.

Anti-aliasing : این گزینه برای نمایش لبه های دندانه دار بصورت ملایم است و باعث می شود که نمایش قطعه به حالت واقعی شبیه تر باشد.

Highlight all edges of features selected in graphics view : تمامی لبه های یک ویژگی را در هنگام انتخاب آن ویژگی پررنگ می کند.

Dynamic highlight from graphics view : هنگام حرکت نشانگر موس به سمت یک لبه، خط، ویژگی و ... بصورت خودکار آن لبه را پر رنگ می نماید.

Enable selection through transparency : در زمان تغییر حالت نمایش یک قطعه به حالت شفاف، امکان انتخاب از داخل وجود دارد.

Display dimensions flat to screen : اندازه ها عمود بر زاویه نمایش نشان داده می شوند. در صورت عدم انتخاب این گزینه، اندازه ها عمود بر صفحه اسکچ نشان داده می شوند. 

تصویر شماره 1 : حالت نمایش اندازه های بصورت عمود بر زاویه نمایش
 

تصویر شماره 2 : حالت نمایش اندازه های بصورت عمود بر صفحه اسکچ 

Projection type for four view viewport : انتخاب سیستم چهار نمای اصلی در این حالت قابل تعیین است.

• First Angle : (سیستم آمریکایی) جلو / چپ / بالا / تریمتریک
• Third Angle : (سیستم آلمانی) جلو / راست / بالا / تریمتریک